کد مطلب:319016 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:160

نکاح در دین مقدس اسلام
در دین مقدس اسلام، الفاظی كه بوسیله آنها علقه زوجیت ایجاد می شود دو قسم است 1 - در صورتی كه زن و مرد هر دو بتوانند صیغه نكاح را جاری كنند بایستی این طور خوانده شود زن بگوید:

زوجتك نفسی علی الصداق المعلوم

(یعنی خود را زن تو نمودم به مهری كه معین شده) و مرد بگوید:
قبلت التزویج هكذا

(یعنی قبول كردم ازدواج را بر همان مهری كه معین شده) 2 - در صورتی كه زن و مرد برای خود وكیل گرفتند، باید صیغه نكاح این نحو جاری شود: مثلا اگر زن نامش معصومه و مرد نامش علی بود، وكیل زن بگوید:

زوجت موكلتی معصومه موكلك علی، علی الصداق المعلوم

بدون فاصله وكیل مرد بگوید

قبلت التزویج لموكلی علی علی الصداق المعلوم

تبصره - صیغه نكاحی كه جاری می شود، باید با صریح ترین لفظی دلالت بر زناشوئی كند والا اگر اندك اجمال یا اهمالی در آن
باشد بدون هیچ تردید عقد باطل خواهد بود: بنابراین بفرمائید خودتان قضاوت كنید: ای فریب خوردگان بهائیت شما را به وجدانتان قسم، آیا كلمه ی انا كل لله راضون و انا كل لله راضیات كه ترجمه آن ما مردها از خدا راضی و ما زنها از خدا راضی هستیم می باشد، اندك دلالتی بر ایجاد علقه زناشوئی دارد؟ آخر چرندگوئی تا چه حد و جفنگ پردازی تا چه اندازه، باری، تصدیق كردید كه مثل این دو جمله مهمله با ایجاد علاقه زناشوئی مثل ماست با دروازه است هیچ ربطی به هم ندارد: بنابراین بدانید بدون تردید هر وقتی كه با همسران خود همبستر شدید، نه مثقال طلا و یا دو چندان آن را به بیت العدل (كه اكنون به نام محفل روحانی است) تقدیم كنید!! و اما صیغه عقدی كه در دین مبین اسلام است با صریح ترین لفظی دلالت بر زناشوئی دارد چون لفظ زوجیت لفظی است تازی، و پارسی آن زناشوئی می باشد.